(ေရွးထံုးကိုလည္း မပယ္နဲ႔)
ကံေကာင္းေအာင္ လုပ္ယူခ်င္တဲ့လူေတြဟာ ေရွးလူႀကီးသူမမ်ား၊ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ့ ဆံုးမစာေတြကုိလည္း လိုက္နာ က်င့္သံုးသင့္ပါတယ္။ အဲဒီလို လိုက္နာက်င့္သံုးဖို႔ မလြယ္ဖူးဆိုေပမယ့္ မလြယ္တဲ့အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္မွ အာဂလူ ျဖစ္မွာပါ။
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ရဲ့ ဆံုးမစာကို လိုက္နာက်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ ကံေကာင္းသူတေယာက္ ျဖစ္လာမွာ
ေသခ်ာပါတယ္။ ေရွးေဟာင္းဆံုးမစာေတြဆိုေတာ့ တင္စားမႈေတြ ရွိပါတယ္။ တိုက္ရိုက္နားလည္ မလည္ႏိုင္ဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားေတြးေခၚတတ္မွ သိနားလည္ျပီး လိုက္နာႏိုင္တာမ်ိဳးေတြေပါ့။
ေတာင္ဖီလာဆရာေတာ္ႀကီးရဲ့ ဆံုးမစာကိုၾကည့္။
(၁) မီးပူးကိုေရွာင္
(၂) လူေလာင္ကိုရွဲ
(၃) သူရဲကိုေပါင္း
(၄) ဓားေကာင္းကိုျပင္
(၅) ျမင္းလ်င္ကိုစီး
(၆) ခရီးေဟာင္းကိုထြင္
(၇) သဘင္ကိုရႈ
(၈) တႏၲဳကိုတိုက္
(၉) မကိုဋ္တႏႈန္း ပန္းေမႊးကိုပန္
(၁၀) တံခြန္ကိုႏွိပ္
(၁၁) အဆိပ္ကိုျပ
(၁၂) ၾကက္မကို ပံုမွတ္---
က်င့္ဝတ္အျပား ဆယ့္ႏွစ္ပါးကို မွတ္သားနာေတာ္မူေလေလာ့။
ျဖဳန္းခနဲေတာ့ ဘာေတြေရထားမွန္း သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေသေသခ်ာခ်ာ ေစ့ေစ့ငုငု
ေလ့လာၾကည့္ရင္ေတာ့ နက္နဲတဲ့ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္ အခ်က္အလက္ေတြကို ေတြ႔ရမွာပါ။
မီးပူကိုေရွာင္-ဆိုတဲ့ စကားဟာ သာမန္ရိုးရိုး ထင္းမီးတို႔ ဘာတို႔ မီးကိုေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ မေရွာင္တတ္ရင္ ေလာင္ၿမိဳက္တတ္တဲ့ ရတနာသံုးပါးကို တင္စားေျပာတာ။ ဘုရား တရား သံဃာဆိုတဲ့ ရတနာသံုးပါးကို ရိုေသပူေဇာ္သူေတြဟာ ေအးျမခ်မ္းသာၾကေပမယ့္ ရတနာသံုးပါးကို ထိပါးေစာ္ကားသူ ေတြဟာ မီးေလာင္ၿမိဳက္သလို ပူေလာင္ကၽြမ္းေျမ့တတ္တယ္ဆိုတာကို သတိေပးထားတာ။ ဒါေၾကာင့္ မီးပူကိုေရွာင္-လို႔ ဆိုတာပါ။
လူေလာင္ကိုရွဲ-ဆိုတဲ့ စာသားကေတာ့ ပူတတ္၊ ေလာင္တတ္တဲ့ အဝိဇၨာ တဏွာကို ေရွာင္ခိုင္းတာပါ။
သူရဲကိုေပါင္း-ဆိုတာက်ေတာ့ သူရဲဆိုတာ ရဲရင့္သူကိုေျပာတာ။ ရဲရင့္သူနဲ႔ ေပါင္းခိုင္းတာ။ ဘယ္ေနရာမွာ ရဲရင့္တာလဲ အလွဴဒါနမွာ ရဲရင့္သူကို ေပါင္းခိုင္းတာ။ အလွဴဒါန လုပ္ခိုင္းတာ။ လွဴတဲ့ေနရာမွာ ရဲရင့္ဖို႔ တိုက္တြန္းတာ။
ဓားေကာင္းကိုျပင္-ဆိုတာကေတာ့ ပညာဓားကို ေျပာတာ။ ပညာဓားကို ထက္ေအာင္ေသြးခိုင္းတာ။ ပညာရွာေဖြ ႀကိဳးပမ္းခိုင္းတာပါ။ ပညာကို အျမဲလိုက္စားခိုင္းတာပါ။
ျမင္းလ်င္ကိုစီး-ဆိုတာကေတာ့ အလွဴဒါနျပဳဖို႔ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေကာင္းတဲ့ကုသိုလ္ေရး လုပ္ဖို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ေႏွာင့္ေႏွးမေနဘဲ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ျပဳလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတာပါ။
ခရီးေဟာင္းကိုထြင္-ဆိုတာကေတာ့ ေရွးအစဥ္အဆက္ လိုက္နာခဲ့ၾကတဲ့ ထံုးေဟာင္းဓမၼသတ္ကို
ေလးစားလိုက္နာဖို႔ ဆိုလိုတာပါ။ ေရွးထံုးလည္း မပယ္နဲ႔-ဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ဆင္ဆင္တူတာပါပဲ။
သဘင္ကိုရႈ-ဆိုတာဟာ ပြဲေတြ၊ စတိတ္ရႈိးေတြ ၾကည့္ခိုင္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ တရားသဘင္မွာ ဝင္ထိုင္ခို္င္း တာပါ။ တရားေဟာဓမၼကထိကေတြ တရားေဟာတဲ့သဘင္ကို ရႈခိုင္းတာ၊ နားေထာင္ခိုင္းတာပါ။ တရားနာခိုင္းတာပါ။
တႏၲဳကိုတိုက္-ဆိုတာကလည္း ေရွးကလူႀကီးသူမမ်ား လုပ္ကိုင္ေလ့ရွိတဲ့ ထံုးစံနည္းနာေတြကို ယူဖို႔ရွိရင္ ယူရမယ့္သေဘာကို ေျပာတာပါ။
ဥပမာ-ေရွးလူႀကီးေတြေျပာခဲ့တဲ့ ထံုးစံေတြရွိတယ္။ အႀကီးအမားကေန အေသးအဖြဲအထိ။ ဆိုပါေတာ့- မိဦး ဖဦး၊ ဆရာဦး၊ ခူး၍အလ်င္ မစားနဲ႔-ဆိုတဲ့ ဆံုးမစကားလို ဘုရား၊ မိဘ၊ ဆရာသမားတို႔ရဲ႔ အဦးကို မစားရ တာမ်ိဳး၊ ေရေႏြးေသာက္တဲ့ခြက္နဲ႔ ေရေအးမေသာက္ရတာမ်ိဳး၊ အိမ္ေရွ႕တည့္တည့္ တံေတြးမေထြးရတာမ်ိဳး အစေပါ့။
မကိုဋ္တႏႈန္း၊ ပန္းေမႊးကိုပန္-ဆိုတာက အျမင့္အျမတ္ကိစၥကို ေျပာတာပါ။ သရဏဂံုသံုးပါး
ေဆာက္ တည္ တာကို မကိုဋ္ေဆာင္းတယ္လို႔ ေျပာလိုတာ။ ငါးပါးဦလ ေဆာက္တည္တာကို ပန္းေမႊးပန္တယ္လို႔ ဆိုလုိတာ။
တံခြန္ကိုႏွိပ္-ဆိုတာကေတာ့ ေထာင္လႊားတဲ့မာနတံခြန္ကို မထူပါနဲ႔လို႔ ဆိုလိုတာပါ။
အဆိပ္ကိုျပ-ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္ျပဳလုပ္မိတဲ့ အျပစ္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္ဝန္ခံတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ကိုလုပ္ဖို႔ တိုက္တြန္းတာပါ။ ခက္တာက လူဆိုတာ ကိုယ္ကသာ သူမ်ားအျပစ္ကို ျမင္တတ္တာ၊ ပ်စ္ပ်စ္ႏွစ္ႏွစ္ ေဝဖန္တာ၊ ကိုယ့္ကို အျပစ္ေထာက္ျပ ေဝဖန္ရင္က်ေတာ့ တီကို ဆားနဲ႔တို႔သလို တြန္႔ကုန္ၾကေရာ။
ၾကက္မကို ပံုမွတ္-ဆိုတာကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြဆိုရင္ေတာ့ တိုင္းသူျပည္သား၊ အိမ္ေထာင္သည္ေတြဆိုရင္ေတာ့ မိမိရဲ့ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားကို ၾကက္မႀကီးက ၾကက္သားအုပ္ကို ေစာင့္ေရွာက္သလို ေစာင့္ေရွာက္ၾကရမယ္လို႔ ဆိုတာပါ။
အခုေျပာခဲ့တဲ့ အခ်က္ ၁၂-ခ်က္ဟာ အမွန္တကယ္ လိုပ္အပ္ခ်က္ပါပဲ။ ဒီအခ်က္အလက္ေတြကို လိုက္နာက်င့္သံုးမယ္ဆိုရင္ ေလာကႀကီးထဲမွာ အဆင္ေျပေျပေနထိုင္ႏိုင္ျပီး ကံေကာင္းလာႏိုင္မွာ ေသခ်ာပါတယ္
