ရဟန္းေတာ္မ်ား ေန့လြဲညစာ အဘယ္ေၾကာင့္မစားအပ္သနည္း

ရဟန္းေတာ္မ်ားအဖုိ႔ အစားအစာကုိ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္တဲ့ေနရာမွာ အစားအစာအတုိင္းအတာကုိေရာ၊ ကုိယ့္ဗုိက္အတုိင္းအတာကုိေရာ သိရွိၿပီးသကာလ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ရပါတယ္။ မိမိရဲ႕ သပိတ္၊ ပန္းကန္ထဲကုိ ကုန္ႏုိင္သေလာက္သာထည့္ၿပီး ထည့္သေလာက္ ကုန္ေအာင္ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္သင့္ပါမယ္။ အစားအစာကုိ ေဆးအျဖစ္မွတ္ယူၿပီး အစာလည္းေဆး ေဆးလည္းအစာျဖစ္ေအာင္ ဘုဥ္ေပးသုံးေဆာင္ရပါမယ္။ တစ္ခါက ဘုရားရွင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္အတူ တစ္ေနရာကုိ ခရီးသြားစဥ္ ဘုရားရွင္က “ရဟန္းတုိ႔၊ ေန႔လြဲညစာ မစားၾကပါနဲ႔၊ ေန႔လြဲညစာမစားပဲ ေနတာက က်န္းမာေရးပုိေကာင္းပါတယ္။ ဖ်ားမႈ နာမႈ ကင္းေ၀းမယ္၊ စိတ္လန္းဆန္းမႈလည္းရရွိလာမယ္။ စြမ္းအင္ေတြတုိးပြါးလာၿပီး ေနရထုိင္ရတာ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္” လုိ႔ေျပာဘူးပါတယ္။ (ကီဋာဂိရိသုတ္၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္) ဘုရားရွင္လက္ထက္ အေစာဦးကာလေတြတုန္းက ဘုရားရွင္ရဲ႕ ဒီလုိေန႔လြဲညစာမစားဘုိ႔ ဆုံးမစကားေတြကုိ လြယ္လြယ္ကူကူလက္ခံခဲ့ဟန္ေတာ့ မတူပါဘူး။ မဇၥ်ိမနိကယ္၊ လဋဳကိေကာပမသုတ္ထဲမွာ ညစာမစားရတာနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ ရွင္ဥဒါယီဆုိတဲ့ရဟန္းတစ္ပါးက ဘုရားရွင္ကုိ ဒီလုိ ေလွ်ာက္ခဲ့ဘူးပါတယ္။ “ျမတ္စြာဘုရား၊ တပည့္ေတာ္တုိ႔တေတြဟာ အရင္တုန္းကဆုိရင္ ေန႔ေရာ ညပါ အစာအာဟာရေတြကုိ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ေနၾကတာပါ။ အခု အရွင္ဘုရားက မစားနဲ႔ဆုိေတာ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔တေတြ စိတ္ဆင္းရဲမႈ အင္မတန္ျဖစ္ေနရပါတယ္ဘုရား။ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္တုိ႔က အရွင္ဘုရားအေပၚမွာ ခ်စ္၊ ေၾကာက္၊ ရုိေသျခင္းရွိၾကလုိ႔ အရွင္ဘုရားစကားကုိ နားေထာင္ကာ ညစာ မစားၾကပါဘူးဘုရား” တဲ့။ ဒီ့အျပင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ညစာစားျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္လုိက္လုိ႔ ရရွိတဲ့အက်ဳိးတရားေတြကုိ ဒီလဋဳကိေကာပမသုတ္ထဲမွာ အက်ယ္တ၀င့္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အေတာ္ေလး စိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္။ ဆန္ေစ်း ဆီေဆးႀကီးေနတဲ့ ယေန႔လုိေခတ္ႀကီးမွာ ဘုရားရွင္ကသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားကုိ ညစာမစားရ ဆုိတဲ့ ၀ိနည္းဥပေဒမထားခဲ့ဘူးဆုိရင္ (ရဟန္းေတာ္ေတြကုိ ညစာစားခြင့္ျပဳထားခဲ့မယ္ဆုိရင္) အရုဏ္ဆြမ္းအတြက္ တစ္ခါ ဆြမ္းခံထြက္၊ ေန႔ဆြမ္းအတြက္ တစ္ခါ ဆြမ္းခံထြက္၊ ညဆြမ္းအတြက္ တစ္ခါဆြမ္းခံထြက္ေနရေတာ့မွာေပါ့။ ဒီလုိသာ တစ္ေန႔ကုိ ဆြမ္းခံ သုံးခါထြက္ရမယ္ဆုိရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားဘက္ကလည္း မလြယ္ကူသလုိ ဆြမ္းလွဴဒါန္းရမည့္ ဒကာ ဒကာမမ်ားဘက္ကလည္း အင္မတန္ႀကီးေလးတဲ့ တာ၀န္ႀကီးကုိ ထမ္းေဆာင္ရေတာ့မွာပါ။ အားလုံးသိၿပီးသားျဖစ္တဲ့အတုိင္း ဘုရားရွင္ဟာ ဘုရားအျဖစ္နဲ႔ ၄၅ ႏွစ္ၾကာ ၄၅ ၀ါၾကာေနၿပီး အသက္ ၈၀ အရြယ္မွာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပါတယ္။ ဘုရားၿဖစ္ၿပီး ၄၅ ႏွစ္ထဲမွာ ပထမႏွစ္ ၂၀ မွာ ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ေတြကုိ မပညတ္ရေသးပါဘူး။ ဆုိေတာ့ ၀ိနည္းစည္းကမ္းေတြ မရွိေသးဘူးေပါ့။ ဒီေတာ့ကား ညစာစားလုိတဲ့ရဟန္းေတာ္မ်ား ညစာ စားၾကမွာပါဘဲ။ ညစာအတြက္ ဆြမ္းခံထြက္ရမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလုိညစာစားျခင္းရဲ႕ ေဘးထြက္ဆုိးက်ဳိးနဲ႔ ညစာအတြက္ ဆြမ္းခံထြက္ရတဲ့ဒုကၡေတြကုိ ရွင္ဥဒါယီဆုိတဲ့ရဟန္းႀကီး ေနာက္ပုိင္းမွာ သေဘာေပါက္သြားပါတယ္။ ဆြမ္းခံထြက္ရတဲ့ဒုကၡေတြကုိ သူကုိယ္တုိင္ေတြ႔ႀကဳံခဲ့ရတာကုိး။ ဒါကုိ ဒီလဋဳကိေကာပမသုတ္ေတာ္မွာ ဒီလုိ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ “အသွ်င္ဘုရား ေရွးကျဖစ္ဖူးသည္မွာ ရဟန္းတို႔သည္ ညဥ့္ေမွာင္မိုက္၌ ဆြမ္းခံလွည့္လည္ၾကကုန္သည္ ရွိေသာ္ အညစ္အေၾကးစြန္႔ရာသို႔လည္း ဝင္မိၾကကုန္၏၊ ညြန္တြင္းသို႔လည္း က်ၾကကုန္၏၊ ဆူးရွိေသာ တြင္းကိုလည္း နင္းမိၾကကုန္၏၊ အိပ္ေနေသာ ႏြားမကိုလည္း တက္နင္းမိၾကကုန္၏၊ ခိုးခဲ့ၿပီးေသာသူခိုး မခိုးရေသးေသာ သူခိုးတို႔ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံုမိၾကကုန္၏၊ မာတုဂါမသည္မူလည္း ထိုရဟန္းကိုေမထုန္ အက်င့္ျဖင့္ ဖိတ္၏ 'ေမထုန္က်င့္ရန္ ေျပာဆို၏'။ အသွ်င္ဘုရား ေရွးကျဖစ္ဖူးသည္မွာ တပည့္ေတာ္သည္ ညဥ့္ေမွာင္မိုက္၌ ဆြမ္းအလို႔ငွါ လွည့္လည္၏၊ အသွ်င္ဘုရား ခြက္ေဆးေၾကာေနေသာ မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ လွ်ပ္စစ္ျပက္ေသာ အခိုက္၌ အကြၽႏု္ပ္ ကို့ျမင္၍ 'အမေလး ကိုယ္က်ဳိးနဲပါေပါ့၊ ဘီလူးႀကီးပါတကား'ဟု လန္႔ေအာ္ပါ၏။ အသွ်င္ဘုရား ဤသို႔လန္႔ေအာ္ေသာ္ တပည့္ေတာ္သည္ 'ႏွမ ငါသည္ ဘီလူးမဟုတ္ပါ၊ ဆြမ္းရပ္ေနေသာ ရဟန္းပါ' ဟု ထိုမိန္းမကို ေျပာဆိုခဲ့ပါ၏၊ 'ရဟန္းအား မိဘမဲ့ေလေယာင္တကား၊ ရဟန္းအားမိဘမဲ့ေလေယာင္ တကား၊ ရဟန္း ထက္လွစြာေသာ ဓားငယ္ျဖင့္ သင္၏ ဝမ္းဗိုက္ကို ထိုးေဖာက္ျခင္းကျမတ္ေသး၏၊ ညဥ့္ေမွာင္မိုက္၌ ဝမ္းဟူေသာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ဆြမ္းခံလွည့္လည္ျခင္းသည္ မျမတ္သည္သာတည္း' ဟု ထိုမိန္းမက ဆိုပါ၏။” (မဇၥ်ိမနိကာယ္၊ လဋဳကိေကာပမသုတ္၊ ပုိဒ္ေရ ၁၄၈) ဒါက ဘုရားရွင္လက္ထက္က ညစာအတြက္ ဆြမ္းခံၾကြဘူးတဲ့ရဟန္းတစ္ပါးရဲ႕အေတြ႔အႀကဳံကုိ ေဖာ္ျပတာပါ။ ဘုရားရွင္ကလည္း 'အၾကင္ရဟန္းသည္ မြန္းလြဲေသာအခါ၌ ခဲြဖြယ္ကိုေသာ္ လည္းေကာင္း၊ ေဘာဇဥ္ကိုေသာ္လည္းေကာင္း ခဲမူလည္း ခဲျငားအံ့၊ စားမူလည္း စားျငားအံ့၊ (ထိုရဟန္းအား) ပါစိတ္အာပတ္အျပစ္သင့္ေစ'' ၀ိနည္းဥပေဒ တစ္ခုကုိ ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၀ိနယပိဋက၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္မွာလာတဲ့ ဒီ၀ိကာလေဘာဇနသိကၡာပုဒ္အေၾကာင္းကုိ အက်ယ္မေျပာလုိေတာ့ပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ေျပာလုိတာက ဘုရားရွင္က ေန႔ ၁၂ နာရီမွ ေနာက္ေန႔မနက္ အရုဏ္တက္သည္အထိ အဆုိင္အခဲျဖစ္တဲ့ ထမင္း၊ ေခါက္ဆြဲ၊ ၾကာဇံ၊ မုန္႔ဟင္းခါး၊ ကိတ္မုန္႔၊ ေပါင္မုန္႔စတဲ့ အစုိင္အခဲျဖစ္တဲ့ အစားအစာ (Solid Foods) ေတြကုိသာ စားခြင့္မျပဳတာပါ။ အပ္စပ္ေအာင္လုပ္ထားတဲ့ သစ္သီးေဖ်ာ္ရည္တုိ႔ကုိ ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ေကာင္းပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ 100 Plus, Red Bull (ကၽြဲရုိင္း)လုိ အေအးမ်ဳိးေတြကုိလည္း က်န္းမာေရးအရ ေသာက္လုိ႔ရပါတယ္။ သီရိလကၤာႏုိင္ငံက လက္ဖက္ေျခာက္ထြက္တဲ့ႏုိင္ငံဆုိေတာ့ ညေနပုိင္း သီရိလကၤာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြကုိ အလည္သြားရင္ လက္ဖက္ရည္ေတြနဲ႔ဧည့္ခံတာကုိ ႀကဳံဘူးပါတယ္။ ထုိင္းဘုန္းႀကီးေတြကေတာ့ ေကာ္ဖီ၊ မုိင္လုိစတာေတြကုိ ေသာက္ေကာင္းတယ္လုိ႔ ယူဆၿပီး ညေနပုိင္း ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ေလ့ရွိပါတယ္။ ႏြားႏုိ႔မထည့္ရင္ ညေနပုိင္း ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္ေသာက္ေကာင္းၿပီး ႏြားႏုိ႔မထည့္ရင္ေတာ့ မေသာက္ေကာင္းဘူးလုိ႔ ထုိင္းဘုန္းႀကီး သီရိလကၤာဘုန္းႀကီးတခ်ဳိ႕က ေျပာျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကေတာ့ ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္ေတြကုိ မေသာက္ေကာင္းဘူးလုိ႔ ယူဆပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ သေဘၤာသီးေဖ်ာ္ရည္လုိဟာမ်ဳိးေတြကုိ ႏုိ႔ဆီနဲ႔ ေဖ်ာ္ေသာက္တာကုိ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေတြ႔ဘူးပါတယ္။ ဒီလုိေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္မ်ဳိး၊ သေဘၤာသီးေဖ်ာ္ရည္မ်ဳိးကုိ ေသာက္လုိ႔ရတယ္ဆုိရင္ ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္လည္း ေသာက္လုိ႔ရသင့္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျမန္မာျပည္ အခ်ဳိ႕ေဒသေတြမွာေတာ့ ၾကက္သြန္သုတ္၊ ဂ်င္းသုတ္ေတြကုိ ညေနပုိင္းအခ်ိန္ေတြမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ား ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ေကာင္းတယ္လုိ႔ယူဆၿပီး ဆက္ကပ္လွဴဒါန္း ဘုဥ္းေပးသုံးေဆာင္ေနတာကုိ ေတြ႔ဘူးပါတယ္။ ၿခဳံၾကည့္လုိက္ရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ ကုိယ္ေနေနတဲ့ေဂါစရဂါမ္ပတ္၀န္းက်င္က ဒကာ ဒကာမေတြအလုိအတုိင္း က်င့္သုံးေနၾကတယ္လုိ႔ထင္မိပါတယ္။ ေကာ္ဖီ လက္ဖက္ရည္ကုိ ညေနပုိင္းအခ်ိန္မွာ ရဟန္းေတာ္ေသာက္ရင္ ျမန္မာဒကာ ဒကာမမ်ားက ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ အညီမေနဘူးဆုိၿပီး အထင္ေသးတတ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ညေနပုိင္းအခ်ိန္ေတြမွာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ေကာ္ဖီလက္ဖက္ရည္မေသာက္ၾကပါဘူး။ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ သေဘၤာသီးေဖ်ာ္ရည္လုိဟာမ်ဳိးေတြကုိ ေသာက္ရင္ေတာ့ ၀ိနည္းေတာ္နဲ႔ညီတယ္လုိ႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ ဆုိေတာ့ ညေနပုိင္းအခ်ိန္ေတြမ်ာ ျမန္မာရဟန္းေတာ္မ်ား ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္၊ သေဘၤာသီးေဖ်ာ္ရည္လုိဟာမ်ဳိးေတြကုိ ေသာက္ၾကျပန္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံက ထင္ရွားတဲ့ဆရာေတာ္ႀကီးတစ္ပါးကေတာ့ ညေနပုိင္း ဘိလပ္ရည္ (ဟုိးတုန္းကေပၚခဲ့တဲ့ စိမ္းစိမ္းအရည္) ကုိေတာင္ ရဟန္းေတာ္မ်ား ညေနပုိင္းေသာက္သင့္ မေသာက္သင့္ စဥ္းစားသင့္တယ္လုိ႔ မိန္႔ဘူးတယ္ဆုိတာကုိ တဆင့္စကားၾကားဘူးပါတယ္။ ဘာအစားအစာကုိ ဘယ္အခ်ိန္မွာပဲစားစား ဘာေၾကာင့္စားတယ္ဆုိတာကုိ သတိမူရပါမယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားအေနနဲ႔ အစားအစာ စားတဲ့ေနရာမွာ ဘုရားရွင္က ဒီလုိ ဆင္ျခင္ၿပီး စားရမယ္လုိ႔ မိန္႔မွာခဲ့ပါတယ္။ “ဤသည့္စားဖြယ္၊ အမယ္မယ္ကုိ၊ ျမဴးရယ္မာန္ၾကြ၊ လွပေရဆင္း၊ ျပည့္ျဖဳိးျခင္းငွာ၊ မသုံးပါဘူး၊ ေလးျဖာဓာတ္ေဆာင္၊ ဤကုိယ္ေကာင္သည္၊ ရွည္ေအာင္တည္လ်က္၊ အသက္မွ်တန္း၊ မေမာပန္းျငား၊ ဘုရားသာသနာ၊ က်င့္ႏွစ္ျဖာကုိ၊ က်င့္ပါႏူိင္ေစ၊ ေစဒနာေဟာင္း-သစ္၊ မျဖစ္ေစရ၊ ယာပုိက္မွ်လစ္ ခပ္သိမ္းျပစ္ကုိ မျဖစ္ေလေအာင္၊ခ်မ္းေျမ႔ေအာင္ဟု သုံးေဆာင္မီွ၀ဲပါသတည္း။” Ref: လဋဳကိေကာပမသုတ္၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္ ကီဋာဂိရိသုတ္၊ မဇၥ်ိမနိကာယ္ ၀ိနယပိဋက၊ ပါစိတ္ပါဠိေတာ္